၂၀၃၀ ပြည့်နှစ်တွင် ကမ္ဘာ့တတိယစီးပွားရေးအင်အားကြီးနိုင်ငံဖြစ်လာနိုင်သည့် အိန္ဒိယ

အိန္ဒိယနိုင်ငံ၏ ကုန်သွယ်မှုနှင့် ဘဏ္ဍာရေး ဖြေလျော့မှုများ၊ အလုပ်သမားဈေးကွက် ပြုပြင်ပြောင်းလဲမှုများ၊ အခြေခံအဆောက်အဦနှင့် လူသားရင်းမြစ်တို့တွင် ရင်းနှီးမြှုပ်နှံမှုများကြောင့် လာမည့် ၂၀၃၀ ပြည့်နှစ်တွင် အိန္ဒိယနိုင်ငံသည် ဂျပန်နှင့် ဂျာမနီနိုင်ငံများကို ကျော်လွန်ပြီး ကမ္ဘာ့တတိယစီးပွားရေးအင်အားကြီးနိုင်ငံ ဖြစ်လာနိုင်ကြောင်း အမေရိကန်အခြေစိုက် ဈေးကွက်သုတေသနကုမ္ပဏီ S&P Global နှင့် ငွေကြေးဝန်ဆောင်မှုကုမ္ပဏီ Morgan Stanley တို့မှ ခန့်မှန်းထားကြပါသည်။

          S&P Global က အိန္ဒိယနိုင်ငံ၏ နှစ်စဉ်ပြည်တွင်းအသားတင်ထုတ်လုပ်မှုသည် ၂၀၃၀ ပြည့် နှစ်တွင် ပျမ်းမျှ ၆.၃ % တိုးတက်လာနိုင်သည်ဟု ခန့်မှန်းထားပြီး Morgan Stanley က ၂၀၃၁ ခုနှစ်တွင် ၂ ဆ တိုးတက်နိုင်ကြောင်း ခန့်မှန်းထားကြပါ သည်။

          Morgan Stanley က အိန္ဒိယနိုင်ငံ၏ ပြည်ပသို့ သွားရောက်ရင်းနှီးမြှုပ်နှံမှုများ၊ ကုန်ထုတ် လုပ်မှုကဏ္ဍတွင် ရင်းနှီးမြှုပ်နှံမှုများ၊ စွမ်းအင်ကဏ္ဍအကူးအပြောင်းနှင့် ဒီဂျစ်တယ်အခြေခံအဆောက်အဦ အဆင့်အတန်းမြင့်မားခြင်းတို့သည် စီးပွားရေး တိုးတက်မှုကို တွန်းအားပေးသည့် အခြေအနေများဖြစ်ကြောင်း၊ S&P Global က အိန္ဒိယနိုင်ငံ၏ ၂၀၂၀ ပြည့်နှစ်တွင် စတင်ခဲ့သည့် ထုတ်လုပ်မှုအခြေခံ မက်လုံးပေးအစီအစဉ် (Production Linked Incentive Scheme) သည် နိုင်ငံခြားရင်းနှီးမြှုပ်နှံ သူများကို စွဲဆောင်ရန်၊ ကုန်ထုတ်လုပ်မှု အင်အားကြီးနိုင်ငံဖြစ်ရန်နှင့် ပို့ကုန်တိုးမြှင့်ရန် တို့အတွက် ရည်ရွယ်ခြင်းဖြစ်ကြောင်း၊ ထပ်မံ၍ Morgan Stanley က အိန္ဒိယနိုင်ငံ၏ ပြည်တွင်း အသားတင်ထုတ်လုပ်မှုတွင် ကုန်ထုတ်လုပ်မှုကဏ္ဍ၏ ပါဝင်မှုသည် လက်ရှိ ၁၅.၆ %  မှ ၂၀၃၁ ခုနှစ်တွင် ၂၁%  သို့ တိုးတက်နိုင်ကြောင်း၊ သို့ဖြစ်ရာ လက်ရှိထုတ်လုပ်မှုမှ ရရှိသောဝင်ငွေ အမေရိကန်ဒေါ်လာ ၄၄၇ ဘီလီယံ အမေရိကန်ဒေါ်လာ ၁၄၇၀ ဘီလီယံသို့ တိုးတက်နိုင်ကြောင်း ခန့်မှန်းကြပါသည်။

အိန္ဒိယနိုင်ငံ၏ အားသာချက်များတွင် ဈေးနှုန်းချိုသာသော အလုပ်သမားများ ပေါများခြင်း၊ ထုတ်လုပ်မှု ကုန်ကျစရိတ်နည်းပါးခြင်း၊ ရင်းနှီးမြှုပ်နှံမှုတွင် ပွင့်လင်းမြင်သာရှိခြင်း၊ စီးပွားရေးလုပ်ငန်းများ လုပ်သာကိုင်သာရှိအောင် မူဝါဒများချမှတ်ထားခြင်း၊ စားသုံးမှုကို နှစ်သက်သော ငယ်ရွယ်သည့် ပထဝီလူမှုအသိုက်အဝန်းရှိခြင်း တို့ဖြစ်သည်ဟု Economic Intelligence Unit က ပြောကြားပါသည်။

          ယခုခန့်မှန်းချက်များကို စိန်ခေါ်မည့်အခြေအနေများမှာ ကြာမြင့်နေသော ကမ္ဘာ့စီးပွားရေးကျဆင်းမှု (Global Recession) ၊ ကျွမ်းကျင်ဝန်ထမ်းပံ့ပိုးပေးနိုင်မှု (supply of Skilled labour)၊ ပြောင်းပြန်ဖြစ်နိုင်မည့် ပထဝီနိုင်ငံရေးအခြေအနေများနှင့် မှားယွင်းသော မူဝါဒများဖြစ်ကြောင်း၊ လက်ရှိအိန္ဒိယနိုင်ငံ၏ ပြည်တွင်းအသားတင်ထုတ်လုပ်မှု တိုးတက်မှုနှုန်းသည် ကိုဗစ်မတိုင်မီကာလကထက် ၈% ကျော်လွန်နေသော်လည်း အနာဂတ်တွင် ကမ္ဘာ့ငွေကြေးအခြေအနေများကြောင့် အနှောက်အယှက်များရှိကာ တိုးတက်မှုသည် တဝဲလည်လည်ဖြင့် နှောင့်နှေးနိုင်ကြောင်း (cyclical slowdown) ၊ ပညာရေး၊ ကျန်းမာရေးကဏ္ဍတို့မှတစ်ဆင့် လူစွမ်းအားရင်းမြစ်တွင် ရင်းနှီးမြှုပ်နှံသင့်ကြောင်း၊ အထူးသဖြင့် ကိုဗစ်အလွန်ကာလများတွင် စီးပွားရေးမညီမျှမှုများအတွက် တရားမဝင်ကဏ္ဍတွင် အနှောက်အယှက်များရှိခြင်း (Disruption in Infromal Sector) နှင့် လုပ်သားပါဝင်နှုန်းတွင် အမျိုးသမီးများ ကျဆင်းနေခြင်းကို အလေးအနက် ဆောင်ရွက်သွားရန်လိုကြောင်း ကျွမ်းကျင်ပညာရှင်များက အကြံပြုထားကြပါသည်။

Source : CNBC